Tromso!!!

Hey allemaal!
Ik heb het noorderlicht gezien!!!!!!!
Oke ik zal rustig bij het begin beginnen. Maar pas op: het verslag is lang. Zo’n drie word-pagina’s (geen idee hoe lang dat is op waarbenjij.nu).
Dinsdagavond kwam Kardo aan en ik heb hem heel lief van het vliegveld opgehaald. Helaas werd ik verwelkomd met: waarom ben je hier helemaal gekomen en heb je me niet opgewacht op Oslo Centraal? Tja… het was lief bedoeld haha. Maar ik was erg blij om hem weer te zien!
Donderdagochtend zijn we heel vroeg (lees: 5 uur) opgestaan om naar het vliegveld te gaan om naar Tromsø (spreek uit als Troemseu) te vliegen. We kwamen aan in Tromsø rond zonsopgang, wat overigens rond 11 uur is. We vlogen over de fjorden en de met sneeuw bedekte bergen. Echt fantastisch!!
Toen zijn we direct naar het hotel gegaan om te kijken of we al konden inchecken. Dat kon gelukkig. Helaas stuurde de receptionist ons naar een kamer die nog niet schoongemaakt was. Vervolgens kregen we gelukkig een nieuwe kamer, maar binnen een uurtje kwamen er ineens andere mensen onze kamer binnen gewandeld. Had de receptionist ons allebei dezelfde sleutel gegeven.…
Vlak na zonsondergang zijn we richting de kabelbaan gegaan om het prachtige uitzicht vanaf de berg te bewonderen. Het is werkelijk prachtig hoe je Tromsø beneden in het dal ziet liggen, al die lichtjes! Helaas was het koud én liet het noorderlicht zich niet zien. Daarom hebben we boven op de berg in een cafétje gezeten met het goede uitzicht.
Vrijdagochtend hebben we uitgeslapen en helaas het ontbijt gemist (ja sorry hoor maar om 10 uur was het nog donker, dus ik dacht: nog midden in de nacht!). Toen dus maar naar de super gegaan om lekkere broodjes te halen en lekker in bed gegeten. Vervolgens hebben we een beetje rondgekeken in Tromsø en een stukje gewandeld. Jammer genoeg had Kardo bergschoenen gekocht (wat natuurlijk hele goeie schoenen zijn), maar niet voor sneeuw. Hierdoor klampte hij zich aan me vast als een klein kindje aan het been van moeders. Dit heeft helaas niet voorkomen dat hij op z’n snufferd is gevallen. Op de agenda voor morgen dus: sneeuwschoenen halen.
’s Avonds bij een pizzeria gegeten (wat natuurlijk belachelijk duur is in Noorwegen) en vervolgens naar een meer gegaan om weer een poging te doen om het noorderlicht te zien. Hoewel het onbewolkt was (wat nodig is voor het noorderlicht) hebben we vrijwel niks gezien. Voor slechts 10 seconden lichtte de hemel even op en dat was het. Beetje anticlimax dus. Bedroefd gingen we weer op weg naar het hotel. Toen we zo’n 100 meter van het hotel waren verwijderd besloot ik even keihard onderuit te gaan. Ken je die cartoons van vroeger nog als ze vallen? Plat op hun rug met de benen omhoog. Precies. Dat was ik.
Zaterdagochtend was de beste dag van onze trip! In de ochtend zijn we (redelijk) vroeg uit bed gegaan om naar de VVV te gaan en om te gaan wandelen in de bergen. Bij het toeristenbureau hebben we sneeuwschoenen gehaald en wat informatie gevraagd. Hier hebben we besloten om voor die avond een noorderlichttour te boeken (ook belachelijk duur overigens). Deze bus zou ons naar verschillende (donkere) spots rondom Tromsø brengen om daar hopelijk het noorderlicht te zien. Volgens de vrouw waren er drie dingen nodig voor het noorderlicht: onbewolkt, donkere plek en zonneactiviteit. De voorspellingen voor die avond waren positief, dus dat zat wel snor. Ook ga je met de noorderlichttour naar donkere plekken, waardoor het noorderlicht (indien aanwezig) mooier overkomt. Het enige wat niet te voorspellen was, is de zonneactiviteit. Dit is namelijk wat ook daadwerkelijk dat mooie lichtje veroorzaakt. De tour geboekt en toen zijn we naar de bergen gegaan om te ‘hiken’. Wederom met de kabelbaan naar boven gegaan en vanaf daar verder gewandeld. Helaas ging de zon al snel onder (om 3 uur ongeveer) dus hebben we niet zo gek lang gewandeld. Wel de prachtige zonsondergang boven de wit besneeuwde bergen en prachtige fjorden gezien. Het was echt adembenemend mooi (zie foto’s!).
Vervolgens weer met de kabelbaan naar beneden en even snel naar de Burger King geweest (lees: 10 euro voor een soort van big mac). Om 18.00 zou onze tourbus vertrekken. Gewapend met 4 broeken, 5 t-shirts én skikleding aan zijn we vertrokken. Onze gids vertelde allemaal leuke weetjes over het noorderlicht in de bus en vertelde waar we die avond naartoe gingen: eerst naar een schiereiland, vervolgens naar een fjord en als laatst naar een vallei. Wat ik trouwens een heel apart fenomeen vond, waren de tunnels in de bergen. Ze hebben hier blijkbaar een heel stelsel van tunnels, want er waren ROTONDES in de tunnels. Nou heb ik toch heel wat tunnels gezien in Oostenrijk, Zwitserland en Italië, maar dit had ik nog nooit meegemaakt…
Aangekomen op het schiereiland (ik heb overigens geen water gezien dus hij kan ons ook voor de gek hebben gehouden) was het noorderlicht slechts heeeel zwak aanwezig. Het grappige met het noorderlicht is dat als het heel zwak is, het niet groen is, maar soort van wit. Het lijkt dan gewoon alsof er een grijze/witte vlek in de lucht hangt. Niet echt bijzonder om te zien. Onderweg naar de tweede stop, het fjord, zag de gids vanuit de bus al dat het sterker aan het worden was. Aangekomen bij het fjord, waar de windkracht overigens bijna 8 was (zo voelde het in ieder geval wel), konden wij inderdaad ook iets meer zien. We zagen nog nu ook echt strepen in de lucht die af en toe bewogen. Ze waren echter nog steeds wit en af en toe werden ze wit/groen. Het was nog steeds niet helemaal wat we ons er van voorgesteld hadden, maar we wisten dat dit het enige kon zijn wat we te zien kregen….
Toen we al een tijdje bij het fjord stonden werd het noorderlicht ineens plotseling sterker en begon het ook meer te bewegen! We waren nu wel erg onder de indruk! Het werd ook steeds groener en was nu aan alle kanten zichtbaar. We wisten echt even niet waar we moesten kijken!! Maar na een uurtje dit geweldige spektakel te hebben bewonderd, kregen we het toch wel heel erg koud. Vooral de wind was echt dodelijk. Iedereen dus weer in de bus en op naar de volgende stop, de vallei. Dit was werkelijk de meest prachtige stop! Toen we daar aankwamen hebben we eerst buiten een lekker kopje (hele warme) thee gedronken en koekjes gegeten. Hier knapte iedereen van op. Toen we verder de vallei inliepen barstte het noorderlicht weer even los. Het was steeds wel aanwezig geweest, maar dit was echt ongelofelijk. Nu was het niet alleen groen maar ook paars en het danste in strepen boven ons hoofd. Hier heb ik helaas geen foto’s van (sorry iedereen). We besloten dat we al zóveel foto’s hadden dat we nu even moesten genieten. Dat is maar goed ook, want na zo’n 5 minuten was het grootste spektakel afgelopen en zagen we alleen nog groene strepen (die overigens ook prachtig zijn, maar we waren verwend geworden). Rond 12 uur zijn we teruggekeerd naar het stadscentrum van Tromsø. Oja mama; dit gedeelte had jij niet zo leuk gevonden. De bus scheurde over hoge bergweggetjes, slechts tientallen centimeters van de afgrond verwijderd. En er was geen vangrail. Eenmaal in het hotel waren we nog zo onder de indruk van het noorderlicht dat het nog urenlang duurde voordat we moe genoeg waren om te slapen.
Zondag hebben we dus vrij weinig gedaan. We wouden eigenlijk naar Polaria gaan, een museum over de noordpool, spitsbergen, de diersoorten en het milieu. Helaas waren we erg laat wakker en eigenlijk te moe om wat actiefs te doen. We hebben dus lekker in bed tv gekeken. Gelukkig zenden ze hier ook gewoon Engelse series en films uit, die slechts Noors ondertiteld zijn. We konden alles gelukkig dus gewoon volgen. ’s Avonds als afsluiter nog even lekker uiteten geweest (ja weer bij die belachelijk dure pizzeria).
Maandag was onze laatste dag en zijn we uitgecheckt en naar Polaria gegaan. Dit is ook echt een aanrader! Het museum is vrij klein, maar toch erg interessant. Er werden korte films getoond (elk ongeveer 15 min) over het noorderlicht en over de noordpool. Erg mooi! Ook hebben ze aquaria met vissen enn…… zeehondjes!! Die werden ’s middags ook nog getraind (niet om kunstjes voor ons te doen maar om ze te stimuleren) en dat was erg grappig. De jonge zeehondjes waren nog erg speels en luisterden niet altijd even goed.
Daarna zijn we weer naar de Burger King gegaan en toen snel naar het vliegveld vertrokken. De terugvlucht is ook nog wel even het vermelden waard. Laat ik allereerst even melden dat ik niet zo’n grote held ben als het op vliegen aankomt. Vooral het opstijgen vind ik erg onprettig (zeg maar gerust dat ik doodsangsten uitsta). Eenmaal op de landingsbaan gingen de motoren netjes lawaai maken en begon de piloot met opstijgen. Net op het moment dat we de lucht in zouden gaan remde de piloot keihard af. Ik natuurlijk al helemaal in paniek. En er kwam nog meer paniek bij toen de piloot wat in het Noors door de intercom lulde. Wat bleek? Er liep een dier op de landingsbaan. Vast een rendier ofzo….
’s Avonds weer lekker thuis. Kardo is nog een paar dagen in Oslo gebleven en donderdagavond weer naar Nederland vertrokken (snif snif).
Ondertussen heb ik ook al mijn vakken gehad. Ze zijn allemaal erg leuk (alleen sommige wel een beetje vroeg). Het enige wat ik erg zwaar en dus minder leuk vind is de Noorse cursus. Het is érg intensief (lees: 4 uur achter elkaar Noors lullen) en ik kom er dan ook geregeld met barstende koppijn vandaan. Ik moet nog even voor mezelf bedenken of ik doorga met dit vak.
Vrijdagochtend zat ik in college en daar kreeg ik bijna een hartverzakking. Zoals bij sommige misschien wel bekend, ben ik volgende week een paar daagjes in Nederland om een tentamen te maken op de Universiteit in Utrecht. Dit vak mocht ik helaas niet afsluiten in Noorwegen (KL*^&%$&TE mensen). Maargoed, een paar weken geleden heb ik dan braaf de tickets geboekt. Planning: vrijdagavond ben ik in Nederland, maandagavond tentamen, dinsdagavond weer terug naar Oslo. Waarom nu die hartverzakking? Omdat de Universiteit zo slim was om twee tentamens op hetzelfde moment te plannen, waardoor mijn tentamen werd verplaatst naar donderdag. Dan ben ik dus niet in Nederland!!! Dus ik zat al te stuiteren van paniek in mijn college. Snel een mailtje naar mijn docent gestuurd met de vraag of er een oplossing voor mij was. Antwoord was: ik vind het heel erg voor je en ik zal PROBEREN om iets voor je te regelen. Helaas was het vrijdag en op vrijdag doen leraren niet zo heeeel veel en in het weekend al helemaal niet. Ik heb dus maar besloten om het weekend de nodige feestjes af te lopen om mijn verdriet weg te drinken. Maar gelukkig kreeg ik vanavond het verlossende woord: ik mag mijn tentamen toch op maandag maken, maar ik krijg een mondeling tentamen. Eind goed, (hopelijk) al goed. Nu nog even goed leren en het tentamen halen.
Deze week zal ik dus erg druk zijn met leren voor mijn Nederlandse tentamen en de Noorse vakken. Ik spreek jullie snel! Ha det bra!