Over Noorse logica, ziekenhuizen, nationale dag en
Door: Nikki
Blijf op de hoogte en volg Nikki
18 Mei 2014 | Noorwegen, Oslo
Hallo allemaal,
Inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik iets van me liet horen. De laatste keer dat ik iets schreef stond ik op het punt om een weekje naar Nederland te gaan. Het was een erg leuke week waarin ik veel mensen heb gezien en waarin ik, heel fijn, een virus oppikte en ziek werd. Naja. Gelukkig heb ik nog wel enigszins van mijn week in Nederland kunnen genieten en lekker Pasen en mijn verjaardag gevierd.
Eenmaal terug in Oslo begon het serieuze werk. Mijn verjaardag vieren. Haha nee zonder gein, de tentamens kwamen eraan (and as we speak ben ik nog steeds aan het studeren voor de tentamens). Dus ik ben maar eens rustig begonnen met leren voor de tentamens. Ik had anderhalve week voordat ik mijn eerste tentamen had, dus ik had genoeg tijd. In Nederland ben ik gewend dat ik na de laatste les hooguit twee/drie dagen heb voor een tentamen. Maargoed, aangezien ik de koningin ben van tijd verkloten als het op studeren aankomt, bleef er van die anderhalve week hooguit 5 dagen over….
Tussendoor ook nog even een ‘kingsday/birthdayparty’ gehouden voor mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes hier in Oslo. Erg leuk feestje waarin ook daadwerkelijk meerdere mensen in het oranje kwamen en cadeautjes meenamen. Whieehoee!
Ook het weer wordt er hier beter op, de zon is er steeds vaker en de temperaturen gaan ook omhoog. Er is wel één dingetje dat verraad dat Noren niet gewend zijn aan hoge temperaturen. Zodra de temperatuur boven de 15 graden komt, gaat in de sportschool de airconditioning aan. Noorse logica?! Ik weet het niet, maar ik had dus direct een verkoudheid te pakken. Stelletje mafkezen.
Overigens betekent het feit dat de temperaturen omhoog gaan dat het zomer wordt (duuuh nikki). Maar in Noorwegen betekent dat: heel veel daglicht! Op het moment is het nog maar donker van 11 tot half 4, en dit zal de komende weken nog minder worden. Erg apart: fluitende vogels om 3 uur ’s nachts. Het maakt mijn slaapritme totaaaal in de war!!
Het ‘geweldige’ Noorse zorgsysteem
Helaas gebeurde er de dag na mijn verjaardagsfeestje iets minder leuks. Mijn Duitse vriendin Lizzie had al een paar dagen last van pijn in haar linker schouder/zij. Op zondag werd deze pijn zo erg dat we ’s avonds besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Aangezien wij werkelijk GEEN idee hadden hoe het Noorse zorgsysteem hier werkt, besloten we maar naar het ziekenhuis te gaan. Het grootste ziekenhuis van Noorwegen was maar 5 minuten bij ons vandaan. En wij dachten: daar hebben ze toch vast wel iets van een eerste hulp? Fout. Niet dus. Er werd ons netjes uitgelegd dat we eerst naar de ‘Legevakten’ moesten (een soort grote huisartsenpost), maar omdat Lizzie huilend bij de receptie stond was een co-assistent wel bereid om er ‘even’ na te kijken. Aangezien hij na wat onderzoekjes bang was voor een longembolie duurde dat ‘even’ nakijken al gauw 2 uur. Uiteindelijk bleek dit het niet te zijn en werden we alsnog naar de ‘legevakten’ gestuurd.
Dit was me het avontuur wel…. Allereerst moest Lizzie in een klein glazen hok bij een verpleegster komen die haar 5 min snel onderzocht (in het bijzijn van 20 andere mensen in de wachtkamer naast het glazen hok). Vervolgens kreeg ze de kleur groen en moesten we naar de groene wachtkamer. Dit betekende niet dat ze spoed had maar ook niet dat het niks was. Na een uurtje in de groene wachtkamer werd Lizzie al opgeroepen. Wij dachten: dit gaat SNELLL!! Alweer fout. Alleen haar bloeddruk werd gemeten (die overigens prima was) en er werd haar verteld dat ze moest wachten op een dokter. De verpleegster zei overigens dat dit waarschijnlijk niet zo lang ging duren. Dus daar zaten we weer. In de groene wachtkamer. Naast een 2-jarig vervelend jongetje dat niet moe was te krijgen en een meisje dat overgaf op de stoelen tegenover ons. Ze had overigens worstjes gegeten, volgens een gedetailleerde verklaring van Gerry…. Dit was overigens rond 12 uur, we waren nu al ruim 3,5 uur onder de pannen. Afijn, wij netjes wachten. Steeds meer mensen werden opgeroepen voor de dokter. Op een gegeven moment ook mensen die tegelijk met ons waren binnengekomen en ook de kleur groen hadden. Wij hadden dus hoop om ook snel aan de beurt te zijn. Dit was om 2 uur. Helaas gingen er op een gegeven moment ook mensen die lang na ons waren binnengekomen voor. Wij gefrustreerd en moe. Lizzie met pijn. Na heel veel slechte grappen, tosti’s van €6,- en dutjes, werd Lizzie om 5 uur eindelijk opgeroepen voor de dokter. Wij dachten: nu zijn we aan de beurt. Nog een keer fout. We kwamen nu in een andere wachtkamer, waar overigens niemand zat, en waar we ook nog weer drie kwartier hebben gebivakkeerd. Mooiste van het verhaal is dat toen Lizzie uiteindelijk aan de beurt was, de dokter zei dat ze spierpijn had (?!) en ze werd weggestuurd met spierverslappers. Die niet werkten overigens. Uiteindelijk waren we om half 7 ’s ochtends thuis. We zijn werkelijk zo blij en dankbaar dat we dit mooie systeem mee hebben mogen maken. Pfffff.
Uiteindelijk is de pijn bij Lizzie na anderhalve week weggegaan. Een andere dokter zei een paar dagen later dat ze misschien een zenuw of spier bekneld had zitten, maar nog steeds weet ze niet precies wat ze had.
Overigens, een week later, gebeurde iets soortgelijks. Dit was overigens doordeweeks, op klaarlichte dag (voor de wijsneuzen die willen zeggen dat wij zo lang bij de ‘legevakten’ zaten omdat het weekend was!!). Een Amerikaanse vriend van ons had al dagen lang pijn in zijn buik. Ook hem hebben ze 8 uur lang laten wachten. Het bleek iets heel serieus te zijn: ontstoken lever en alvleesklier door galstenen. Toen we hem kwamen opzoeken in het ziekenhuis zag hij inderdaad nogal geel. Hij gaat nu door het leven zonder galblaas….Verrot zorgsysteem hier.
Nasjonaldagen
Ieder jaar op 17 mei vieren de Noren ‘Nasjonaldagen’ oftewel National Constitutional Day. Dit jaar is het precies 200 jaar geleden dat Noorwegen een grondwet kreeg. Dit wordt heel uitbundig gevierd in Oslo (en overal in Noorwegen overigens).
Wij begonnen de ochtend met een champagne ontbijt op de universiteit. En wat gebeurd er na champagne op de lege maag? Precies. Om 11 uur hadden we allemaal al ‘zat’ gehad. Overigens was het ontbijt, met taart, erg lekker! Vervolgens zijn we naar buiten gegaan, naar de grootste van Oslo: Karl Johans Gate. Aan deze straat zit overigens zowel het paleis als de rechtenfaculteit. Langs deze straat kwam de grote parade: alle kinderen van alle basisscholen lopen mee (inclusief de kinderen van de Koninklijke Familie). Rijen dik staan de Noren langs de kant van de weg, gekleed in de traditionele Noorse kleding: een Bunat (google het maar eens, het ziet er erg grappig uit). En ik durf te wedden dat zeker 70% van de Noren dit ook daadwerkelijk draagt. Na de parade te hebben gekeken in de stralende zon, zijn we lekker gaan zitten in een park naast het paleis. Als afsluiter van de dag hebben we nog lekker gebarbecued bij Sognsvann (het meer dichtbij ons studentendorpje). Het was een super dag!!
Tentamens en reizen
Ondertussen heb ik twee tentamens gehad. Eentje ging goed, de ander ging slecht. Maar goed, we zien wel waar het schip strandt. Aankomende woensdag heb ik de laatste en ’s middag vertrek ik direct naar Kopenhagen met de boot (ja alweer). Lizzie heeft kaartjes gewonnen voor de boot en vroeg of ik meeging, dus we gaan even een bliksembezoekje brengen aan Kopenhagen (we zijn er namelijk slechts 7 uur haha). Vrijdagochtend komen we terug en ’s avonds gaan we naar de Noorse band ‘Kakkmaddafakka’ (ofzoiets). Schijnt leuk te zijn. De naam deed me in ieder geval al lachen. En zaterdagochtend is het zover. Dan gaan we met z’n 7en een grote roadtrip maken door Noorwegen. 2 weken lang!! Hoewel nog steeds niet alles geregeld is, hebben we er heel veel zin in haha!
En, nog 4 weekjes en dan…. sta ik weer op Nederlandse bodem. Ticket is geboekt: 15 juni vlieg ik weer terug naar Nederland! See you soon!!
Inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik iets van me liet horen. De laatste keer dat ik iets schreef stond ik op het punt om een weekje naar Nederland te gaan. Het was een erg leuke week waarin ik veel mensen heb gezien en waarin ik, heel fijn, een virus oppikte en ziek werd. Naja. Gelukkig heb ik nog wel enigszins van mijn week in Nederland kunnen genieten en lekker Pasen en mijn verjaardag gevierd.
Eenmaal terug in Oslo begon het serieuze werk. Mijn verjaardag vieren. Haha nee zonder gein, de tentamens kwamen eraan (and as we speak ben ik nog steeds aan het studeren voor de tentamens). Dus ik ben maar eens rustig begonnen met leren voor de tentamens. Ik had anderhalve week voordat ik mijn eerste tentamen had, dus ik had genoeg tijd. In Nederland ben ik gewend dat ik na de laatste les hooguit twee/drie dagen heb voor een tentamen. Maargoed, aangezien ik de koningin ben van tijd verkloten als het op studeren aankomt, bleef er van die anderhalve week hooguit 5 dagen over….
Tussendoor ook nog even een ‘kingsday/birthdayparty’ gehouden voor mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes hier in Oslo. Erg leuk feestje waarin ook daadwerkelijk meerdere mensen in het oranje kwamen en cadeautjes meenamen. Whieehoee!
Ook het weer wordt er hier beter op, de zon is er steeds vaker en de temperaturen gaan ook omhoog. Er is wel één dingetje dat verraad dat Noren niet gewend zijn aan hoge temperaturen. Zodra de temperatuur boven de 15 graden komt, gaat in de sportschool de airconditioning aan. Noorse logica?! Ik weet het niet, maar ik had dus direct een verkoudheid te pakken. Stelletje mafkezen.
Overigens betekent het feit dat de temperaturen omhoog gaan dat het zomer wordt (duuuh nikki). Maar in Noorwegen betekent dat: heel veel daglicht! Op het moment is het nog maar donker van 11 tot half 4, en dit zal de komende weken nog minder worden. Erg apart: fluitende vogels om 3 uur ’s nachts. Het maakt mijn slaapritme totaaaal in de war!!
Het ‘geweldige’ Noorse zorgsysteem
Helaas gebeurde er de dag na mijn verjaardagsfeestje iets minder leuks. Mijn Duitse vriendin Lizzie had al een paar dagen last van pijn in haar linker schouder/zij. Op zondag werd deze pijn zo erg dat we ’s avonds besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Aangezien wij werkelijk GEEN idee hadden hoe het Noorse zorgsysteem hier werkt, besloten we maar naar het ziekenhuis te gaan. Het grootste ziekenhuis van Noorwegen was maar 5 minuten bij ons vandaan. En wij dachten: daar hebben ze toch vast wel iets van een eerste hulp? Fout. Niet dus. Er werd ons netjes uitgelegd dat we eerst naar de ‘Legevakten’ moesten (een soort grote huisartsenpost), maar omdat Lizzie huilend bij de receptie stond was een co-assistent wel bereid om er ‘even’ na te kijken. Aangezien hij na wat onderzoekjes bang was voor een longembolie duurde dat ‘even’ nakijken al gauw 2 uur. Uiteindelijk bleek dit het niet te zijn en werden we alsnog naar de ‘legevakten’ gestuurd.
Dit was me het avontuur wel…. Allereerst moest Lizzie in een klein glazen hok bij een verpleegster komen die haar 5 min snel onderzocht (in het bijzijn van 20 andere mensen in de wachtkamer naast het glazen hok). Vervolgens kreeg ze de kleur groen en moesten we naar de groene wachtkamer. Dit betekende niet dat ze spoed had maar ook niet dat het niks was. Na een uurtje in de groene wachtkamer werd Lizzie al opgeroepen. Wij dachten: dit gaat SNELLL!! Alweer fout. Alleen haar bloeddruk werd gemeten (die overigens prima was) en er werd haar verteld dat ze moest wachten op een dokter. De verpleegster zei overigens dat dit waarschijnlijk niet zo lang ging duren. Dus daar zaten we weer. In de groene wachtkamer. Naast een 2-jarig vervelend jongetje dat niet moe was te krijgen en een meisje dat overgaf op de stoelen tegenover ons. Ze had overigens worstjes gegeten, volgens een gedetailleerde verklaring van Gerry…. Dit was overigens rond 12 uur, we waren nu al ruim 3,5 uur onder de pannen. Afijn, wij netjes wachten. Steeds meer mensen werden opgeroepen voor de dokter. Op een gegeven moment ook mensen die tegelijk met ons waren binnengekomen en ook de kleur groen hadden. Wij hadden dus hoop om ook snel aan de beurt te zijn. Dit was om 2 uur. Helaas gingen er op een gegeven moment ook mensen die lang na ons waren binnengekomen voor. Wij gefrustreerd en moe. Lizzie met pijn. Na heel veel slechte grappen, tosti’s van €6,- en dutjes, werd Lizzie om 5 uur eindelijk opgeroepen voor de dokter. Wij dachten: nu zijn we aan de beurt. Nog een keer fout. We kwamen nu in een andere wachtkamer, waar overigens niemand zat, en waar we ook nog weer drie kwartier hebben gebivakkeerd. Mooiste van het verhaal is dat toen Lizzie uiteindelijk aan de beurt was, de dokter zei dat ze spierpijn had (?!) en ze werd weggestuurd met spierverslappers. Die niet werkten overigens. Uiteindelijk waren we om half 7 ’s ochtends thuis. We zijn werkelijk zo blij en dankbaar dat we dit mooie systeem mee hebben mogen maken. Pfffff.
Uiteindelijk is de pijn bij Lizzie na anderhalve week weggegaan. Een andere dokter zei een paar dagen later dat ze misschien een zenuw of spier bekneld had zitten, maar nog steeds weet ze niet precies wat ze had.
Overigens, een week later, gebeurde iets soortgelijks. Dit was overigens doordeweeks, op klaarlichte dag (voor de wijsneuzen die willen zeggen dat wij zo lang bij de ‘legevakten’ zaten omdat het weekend was!!). Een Amerikaanse vriend van ons had al dagen lang pijn in zijn buik. Ook hem hebben ze 8 uur lang laten wachten. Het bleek iets heel serieus te zijn: ontstoken lever en alvleesklier door galstenen. Toen we hem kwamen opzoeken in het ziekenhuis zag hij inderdaad nogal geel. Hij gaat nu door het leven zonder galblaas….Verrot zorgsysteem hier.
Nasjonaldagen
Ieder jaar op 17 mei vieren de Noren ‘Nasjonaldagen’ oftewel National Constitutional Day. Dit jaar is het precies 200 jaar geleden dat Noorwegen een grondwet kreeg. Dit wordt heel uitbundig gevierd in Oslo (en overal in Noorwegen overigens).
Wij begonnen de ochtend met een champagne ontbijt op de universiteit. En wat gebeurd er na champagne op de lege maag? Precies. Om 11 uur hadden we allemaal al ‘zat’ gehad. Overigens was het ontbijt, met taart, erg lekker! Vervolgens zijn we naar buiten gegaan, naar de grootste van Oslo: Karl Johans Gate. Aan deze straat zit overigens zowel het paleis als de rechtenfaculteit. Langs deze straat kwam de grote parade: alle kinderen van alle basisscholen lopen mee (inclusief de kinderen van de Koninklijke Familie). Rijen dik staan de Noren langs de kant van de weg, gekleed in de traditionele Noorse kleding: een Bunat (google het maar eens, het ziet er erg grappig uit). En ik durf te wedden dat zeker 70% van de Noren dit ook daadwerkelijk draagt. Na de parade te hebben gekeken in de stralende zon, zijn we lekker gaan zitten in een park naast het paleis. Als afsluiter van de dag hebben we nog lekker gebarbecued bij Sognsvann (het meer dichtbij ons studentendorpje). Het was een super dag!!
Tentamens en reizen
Ondertussen heb ik twee tentamens gehad. Eentje ging goed, de ander ging slecht. Maar goed, we zien wel waar het schip strandt. Aankomende woensdag heb ik de laatste en ’s middag vertrek ik direct naar Kopenhagen met de boot (ja alweer). Lizzie heeft kaartjes gewonnen voor de boot en vroeg of ik meeging, dus we gaan even een bliksembezoekje brengen aan Kopenhagen (we zijn er namelijk slechts 7 uur haha). Vrijdagochtend komen we terug en ’s avonds gaan we naar de Noorse band ‘Kakkmaddafakka’ (ofzoiets). Schijnt leuk te zijn. De naam deed me in ieder geval al lachen. En zaterdagochtend is het zover. Dan gaan we met z’n 7en een grote roadtrip maken door Noorwegen. 2 weken lang!! Hoewel nog steeds niet alles geregeld is, hebben we er heel veel zin in haha!
En, nog 4 weekjes en dan…. sta ik weer op Nederlandse bodem. Ticket is geboekt: 15 juni vlieg ik weer terug naar Nederland! See you soon!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
